عکس نوشت

عکس نوشت
نازنین متین نیا| همسایه ها، دل خوشی از ما ندارند. فکر می کنند که اهالی این ساختمان پنج طبقه انتهای کوچه بن بست به جز مزاحمت و گرفتن جای پارک و شلوغی کوچه، هیچ فایده دیگری ندارند. عصبانیت اصلی اما از اینها نیست. در این چند سال همسایگی پیش آمده که از ما بپرسند که «دقیقا چی کار می کنید؟» یا «به چه دردی می خورید؟» جواب دادن به سوال های آنها برای ما سخت نیست. اما می دانیم که بی فایده است؛ در روزگار تلگرام و توییتر و اینستاگرام که هر کاربری خودش را یک رسانه می داند و «شهروند – خبرنگاری» اتفاق مهم این روزها است، توضیح اینکه چرا ما هر روز ظهر به این ساختمان می آییم و گاهی تا نیمه های شب سرکار هستیم، سخت است. به همان سختی که بخواهیم برای یک مناسبت تقویمی، یک روزی که به نام روزنامه نگار و خبرنگار ثبت شده، حرفی بزنیم و صفحه ای ویژه منتشر کنیم و تکراری ها را تکرار. چرایی این سختی برای ما در این ساختمان پنج طبقه که بیشتر روز را در آن می گذرانیم، از سر تنبلی یا نخواستن نیست؛ از ناتوانی است. از شرایطی که سال پشت سال به سرنوشت اهالی رسانه این سرزمین وارد شده و حالا به چنین روزگاری رسیده که هم …

عکس نوشت

نازنین متین نیا| همسایه ها، دل خوشی از ما ندارند. فکر می کنند که اهالی این ساختمان پنج طبقه انتهای کوچه بن بست به جز مزاحمت و گرفتن جای پارک و شلوغی کوچه، هیچ فایده دیگری ندارند. عصبانیت اصلی اما از اینها نیست. در این چند سال همسایگی پیش آمده که از ما بپرسند که «دقیقا چی کار می کنید؟» یا «به چه دردی می خورید؟» جواب دادن به سوال های آنها برای ما سخت نیست. اما می دانیم که بی فایده است؛ در روزگار تلگرام و توییتر و اینستاگرام که هر کاربری خودش را یک رسانه می داند و «شهروند – خبرنگاری» اتفاق مهم این روزها است، توضیح اینکه چرا ما هر روز ظهر به این ساختمان می آییم و گاهی تا نیمه های شب سرکار هستیم، سخت است. به همان سختی که بخواهیم برای یک مناسبت تقویمی، یک روزی که به نام روزنامه نگار و خبرنگار ثبت شده، حرفی بزنیم و صفحه ای ویژه منتشر کنیم و تکراری ها را تکرار. چرایی این سختی برای ما در این ساختمان پنج طبقه که بیشتر روز را در آن می گذرانیم، از سر تنبلی یا نخواستن نیست؛ از ناتوانی است. از شرایطی که سال پشت سال به سرنوشت اهالی رسانه این سرزمین وارد شده و حالا به چنین روزگاری رسیده که هم …
عکس نوشت